DE VELE TOEPASSINGEN VAN KALKWATER, HONING, ZOUT EN BORAX IN NATUURLIJKE COSMETICA
In een vorig artikel hebben we de voordelen van de bio-chalcare-zalf geïntroduceerd om baby billetjes te behandelen en ook als bodylotion in het algemeen, omdat het een supervette crème is die heel goed intrekt en diep hydrateert.
In dit artikel willen we het hebben over een aantal natuurlijke ingrediënten die essentieel zijn voor de natuurlijke gezondheid en voor onze zelfgemaakte cosmetische preparaten.
Wat hebben al deze natuurlijke componenten gemeen?
Het zijn niet alleen allemaal natuurlijke, onbewerkte ingrediënten met veelzijdige eigenschappen voor de verzorging van onze huid, maar door hun intrinsieke eigenschappen bevorderen ze ook de uiteindelijke conservering van onze zelfgemaakte cosmetische producten zonder dat er synthetische conserveringsmiddelen hoeven te worden toegevoegd.
Kalkwater, zoals uitgelegd in dit vorige artikel, wordt gevormd uit gebluste kalk, of calciumhydroxide.
https://naturamatters.com/es/2024/03/21/como-preparar-un-linimento-casero
Kalk wordt verkregen uit kalksteengesteente dat in steengroeven wordt gewonnen en naar een fabriek wordt vervoerd waar het wordt gebroken en gezeefd om vervolgens in ovens bij een temperatuur van 900ºC te worden gebrand. Bij deze chemische reactie komt CO2 vrij en blijven er kalkoxiden over. Daarna wordt het afgekoeld, opgeslagen en hebben we ongebluste kalk (kalkoxide). Deze “ongebluste kalk” wordt vervolgens onderworpen aan een hydratatieproces, waarbij water wordt toegevoegd, om gehydrateerd kalkpoeder, “gebluste kalk” of calciumhydroxide te verkrijgen.
Voor de cosmetische toepassing voegen we er weer water aan toe om kalkwater te vormen.
WE HERINNEREN JE ERAAN DAT WE HIERVOOR HET VOLGENDE NODIG HEBBEN:
Een halve liter gedemineraliseerd water en
Ongeveer 5 gram calciumhydroxide.
*Als je geen gedemineraliseerd water hebt, kun je drinkwater koken en laten afkoelen.
INSTRUCTIES:
Voeg een lepel van 5 gram calciumhydroxide (gebluste kalk) toe aan het gedemineraliseerde water en roer goed. Na korte tijd zul je zien dat de kalk naar de bodem van de fles zakt.
Laat het een uur staan en giet het mengsel dan met een trechter en een papieren filter over in een glazen pot.
Dit kalkwater kan enkele maanden op een koele plaats bewaard worden. Een deel ervan (100 ml) wordt gebruikt om onze zelfgemaakte zalf te maken.
HET BIO-CHALCARE LINIMENT, dat zal gebruiken:
100 ml kalkwater + 0,5 gram borax (toevoegen aan het kalkwater)
100 ml olijfolie, licht geozoniseerde olie, of welke olie je maar beschikbaar hebt.
En ongeveer 6 gram bijenwas.
Procedure voor het bereiden van zalf:
Zodra het kalkwater is verkregen, verdun je 0,5 gram borax in 100 ml kalkwater.
*Zonder de toevoeging van borax zullen de fases zich scheiden. We hebben het ook op deze manier bereid, zonder borax, zoals het traditioneel werd bereid, en het is erg goed omdat het, hoewel het uit fase is, nog steeds erg vochtinbrengend is.
Smelt vervolgens de bijenwas in de olijfolie in een bain-marie.
Haal van het vuur en voeg het limoenwater toe, onder voortdurend roeren met een elektrische garde. Laat afkoelen en dan kunnen we onze zelfgemaakte zalf gebruiken.
DE NATUURLIJKE COSMETICA VAN DE BEÏNVLOEDERS
Het web staat vol met blogs en recepten over natuurlijke zelfgemaakte cosmetica die weinig te maken hebben met ambachtelijke of duurzame cosmetica.
Voornamelijk omdat de recepten die ze ons aanbieden vol zitten met overbodige of onnodige, maar dure ingrediënten (hier profiteren de leveranciers van grondstoffen voor natuurlijke cosmetica van), synthetische conserveringsmiddelen (er wordt een gram of meer per recept toegevoegd) of, aan de andere kant, de wonderbaarlijke essentiële oliën.
En volgens de Ayurveda zou Hippocrates’ stelregel “laat je voeding je medicijn zijn” ook moeten gelden voor de producten die we gebruiken om onze huid te verzorgen en die volgens deze eeuwenoude medische traditie ook geschikt moeten zijn voor voedingsmiddelen.
Je huid heeft geen medicijnen of essentiële oliën nodig, maar voedingsstoffen, d.w.z. vetten, oliën en hydrolaten, met een hoge opnamecapaciteit door onze huid en een hoge mate van biologische beschikbaarheid.
We gebruiken etherische oliën* meer om onze bereidingen te parfumeren, wat altijd beter is dan een synthetisch parfum omwille van de eigenschappen die ze bieden, en in minimale dosissen. In elk geval zijn etherische oliën een geneesmiddel met een enorm antibiotisch potentieel.
Als we besluiten ze te gebruiken, volstaan een paar druppels, omdat ze een hoog biocide vermogen hebben en niemand meer antibiotica wil nemen als preventieve maatregel, zoals vroeger. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ze met grote voorzichtigheid moeten worden gebruikt bij jonge kinderen of zwangere vrouwen.
Als alternatief hebben we de hydrolaten, die op een vergelijkbare manier worden verkregen, maar veel milder en veel geschikter voor onze dagelijkse cosmetische producten.
En bovendien, als het een volledig natuurlijk product is (een van de grote voordelen van het maken van zelfgemaakte natuurlijke cosmetica is dat we er geen wettelijk vastgestelde conserveringsmiddelen aan hoeven toe te voegen om het op de markt te brengen), hoeven we er geen enkel soort aroma aan toe te voegen. Het zal waarschijnlijk naar voedsel ruiken, wat een heerlijke geur is omdat het de geur is van de voedingsstoffen die onze huid nodig heeft.
Het volgende recept ruikt bijvoorbeeld naar natuurlijke aloë.
KOKOSOLIE EN UITGEHARDE ALOË GEL CRÈME
Voordat je dit recept maakt, moet je de natuurlijke aloë gel uit een aloëstengel uitharden.
Zoals je weet, is het voldoende om de stengel een paar uur te laten weken om een geelachtig gif vrij te maken dat irriterend kan zijn. Snijd de volgende ochtend met een mes de zijkanten van de stengel af en splijt hem doormidden. Dit maakt het makkelijker om de gel met een theelepel uit elke helft van de stengel te halen.
UITGEHARDE EN GERECONSTITUEERDE ALOË VERA GEL
Met een aantal van deze elementen die in de titel van ons artikel worden genoemd, zoals borax en kalkwater, hebben we onze eigen natuurlijke aloë vera gel gemaakt (omdat het geen toegevoegde siliconen of synthetische conserveringsmiddelen bevat, zoals commerciële aloë gels) voor persoonlijk gebruik.
Het is mogelijk om het te gebruiken, zoals in dit geval, als een ingrediënt om een ander recept te bereiden, of ook, in het algemeen, als een lotion na intensieve blootstelling aan de zon, of zelfs als een gel voor de behandeling van huidacne, enz.
Ingrediënten:
3 delen natuurlijke aloë vera gel
1 deel licht geozoniseerde plantaardige olie
1 deel kalkwater en, optioneel, met toevoeging van 0,1 g borax per 10 ml water.
-Een kleine theelepel honing als je het als aftersun gaat gebruiken, gezien het versterkende effect van honing bij het behandelen van zonnebrand.
Als je het niet gaat gebruiken als een lotion voor na het zonnen, is ons advies om het een beetje aan te dikken met natuurlijke plantaardige glycerine, die het eindresultaat ook verzacht.
Er zijn echter ook andere natuurlijke verdikkingsmiddelen die je kunt gebruiken, bijvoorbeeld:
1.- Xanthaangom, in een percentage van 1% van de totale hoeveelheid gel die je hebt.
2.- Natriumalginaat, ook gebruikt als verdikkingsmiddel in sauzen en geleermiddel in de moderne keuken, in een percentage van 2-5%.
3.- Silicapoeder, of kiezelzuur, is geschikt voor het geleren van zowel water als olie en andere soorten vloeistoffen. In cosmetica wordt het vaak gebruikt om tandpasta en make-up in poedervorm te maken en het is bijzonder geschikt voor de vette huid omdat het de absorptiecapaciteit verhoogt. Het wordt gebruikt in een verhouding van 5-10%.
NU DE KOKOSOLIE EN ALOË GEL CRÈME
Als je deze crème bereidt, zul je merken dat de aloë die erin zit al zijn eigenschappen maandenlang intact houdt, net als de rest van de crème. Bewaar de crème in een glazen pot op kamertemperatuur en uit de buurt van warmtebronnen.
Ingrediënten:
45 gr kokosolie
15 gram bijenwas
80 gram aloë gel uitgehard in kalkwater, met toevoeging van 1 gram borax, omdat we het gaan emulgeren met natuurlijke bijenwas.
25 gram licht geozoniseerde olijfolie
Procedure:
Doe de bijenwas in een hittebestendige bak in een bain-marie tot hij helemaal gesmolten is en voeg de kokosolie en geozoniseerde olijfolie toe.
Voeg vervolgens de 80 gram aloë gel uitgehard in kalkwater en borax toe en begin het mengsel op te kloppen.
Haal van het vuur en verpak. Zo eenvoudig is het.
GEBRUIK: Je zult merken dat deze crème bijna een zalf is met meerdere toepassingen die dagelijks gebruikt kan worden zonder contra-indicaties.
WAT IS DE BIOLOGISCHE BESCHIKBAARHEID VAN EEN INGREDIËNT?
In de context van voedingsstoffen en andere voedingsingrediënten is biologische beschikbaarheid vergelijkbaar met de absorptie van het ingrediënt. Je vindt uitgebreide informatie over dit onderwerp op deze link.
https://bpspubs.onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1365-2125.2012.04425.x
Tegenwoordig vragen consumenten van natuurlijke geneesmiddelen steeds vaker naar de biologische beschikbaarheid van een product, wat in medische termen verwijst naar het vermogen van een geneesmiddel of andere stof om door het lichaam te worden opgenomen en gebruikt.
Veel van deze consumenten blijven echter commerciële cosmetica en crèmes gebruiken die de huid op zijn minst “korstig” laten aanvoelen, zo niet geïrriteerd of rood.
Dit gebeurt vaak bij dagelijks gebruik (ik wil dagelijks gebruik verduidelijken, want soms probeer je een crème één dag en lijkt hij goed te werken, maar als je hem dagelijks gaat gebruiken, ontstaan er problemen) van crèmes met een hoog gehalte aan synthetische ingrediënten waarvan de biologische beschikbaarheid en dus het absorptieniveau laag is. Wat de huid niet kan verwerken, stoot ze op de een of andere manier uit, zoals Hippocrates en de Ayurvedische geneeskunde duizenden jaren geleden al uitlegden.
Daarnaast is het gebruik van giftige huishoudelijke schoonmaakmiddelen in onze dagelijkse omgeving, die waarschijnlijk ook worden ingeademd, ook een belangrijke bron van ongemak voor mensen met astma of allergieën.
Het succes van de traditionele kalkrijke biovoeding op basis van kalkwater, bijenwas en olie is ongetwijfeld te danken aan de hoge biologische beschikbaarheid (en dus absorptie- en integratiecapaciteit) die het resultaat is van de samensmelting van deze drie natuurlijke elementen
DE BIOLOGISCHE BESCHIKBAARHEID VAN MAGNESIUMOLIESPRAYS
Zoals we al zeiden, gebeurt het vaak dat een product ons problemen geeft wanneer we het aanbrengen omdat de samenstelling elementen en ingrediënten van synthetische of plastic oorsprong bevat, die ons organisme en onze huid in grotere mate afstoten omdat het ze niet herkent.
Dit is bijvoorbeeld het geval met magnesiumsprays die worden bereid uit de magnesiumchloridevlokken die voor dit doel worden verkocht en die worden verkregen door chemische processen, zoals je weet.
Wat is magnesiumchloride en waarom is het zo belangrijk?
Magnesiumchloride, formule MgCl2, is een ionische minerale verbinding op basis van negatief geladen chloor en positief geladen magnesium. Magnesiumchloride kan worden gewonnen uit pekel of zeewater en is een geweldige bron van magnesium.
Zoals we al zeiden, komt het voor in ongeraffineerd zout en in verschillende voedingsmiddelen, en is het zeer noodzakelijk voor de gezondheid omdat het een essentieel mineraal is voor de goede voeding van ons lichaam. Volgens een onderzoek is het naar schatting betrokken bij 300 biochemische reacties. Het reguleert de spier- en zenuwfunctie, ondersteunt de werking van het immuunsysteem, onderhoudt het hartritme en helpt botten sterk te blijven. Het helpt ook om de bloedsuikerspiegel en de productie van energie en eiwitten in balans te houden.
En hoewel het magnesiumchloride dat aan ons wordt verkocht om zelfgemaakte magnesiumolie te maken in principe wordt verkregen uit zeewater, wordt hiervoor een elektrolyseproces gebruikt dat bekend staat als het Dow-proces waarbij magnesiumchloride wordt geregenereerd uit magnesiumhydroxide met behulp van zoutzuur: Mg(OH) 2(s) + 2 HCl(aq) → MgCl 2(aq) + 2 H 2O(l); of ook uit magnesiumcarbonaat door een soortgelijke reactie.
Aan de andere kant, als we Nigari* zout gebruiken, dat niet alleen wordt gebruikt als stollingsmiddel in sojamelk om tofu te maken in Japan, maar ook bij de bereiding van commerciële moedermelkformules, zien we dat dit zout volledig natuurlijk wordt verkregen uit de verdamping van zeewater. Het is dus een volledig natuurlijk magnesiumchloride, dus het is niet volledig geraffineerd (het bevat tot 5% magnesiumsulfaat en verschillende mineralen).
*Nigari zout is een veelzijdig product dat voor verschillende doeleinden kan worden gebruikt. Het kan worden gebruikt als voedingssupplement, als smaakstof in voedsel, als badzout, als reinigingsmiddel en als medicijn. Het is ook een goede bron van jodium, wat belangrijk is voor de schildklierfunctie.
Het gebruik van magnesiumspray werd razend populair toen men zich realiseerde dat een groot deel van de bevolking een tekort had aan dit essentiële minerale element en dat het gebruik van een spray handiger en geschikter was dan het slikken van supplementen die niet altijd goed aanvoelden.
Maar als je het geprobeerd hebt, de commerciële spray voelt ook niet goed en jeukt en tintelt soms.
Deze sprays worden als volgt bereid met magnesiumchloridevlokken, volgens de website “Mejor con salud“: https://mejorconsalud.as.com/prepara-casa-propio-aceite-magnesio/
Ingrediënten:
½ kopje magnesiumchloridevlokken.
½ kopje water (125 ml).
Een spuitfles om het mengsel in te bewaren.
MAGNESIUMOLIE UIT NIGARIZOUT
Probeer nu dezelfde magnesiumoliespray te maken, maar dan met Nigari zout.
Het wordt aanbevolen om één deel Nigari zout te verdunnen met ongeveer 10 delen water voor topische toepassing op de huid.
Verpak het, indien mogelijk, in een glazen sprayflesje en je kunt het naar believen aanbrengen. Je zult het verschil zien.
Je kunt deze met magnesium verrijkte waterbasis zelfs gebruiken om andere soorten producten te maken die in contact komen met de huid, zoals deodorants, muggensprays, etc. …. zonder enig probleem en met de voordelen van het verrijken van je doe-het-zelfproduct met natuurlijk magnesium.
WAAROM WERDEN REGENPUTTEN VROEGER BEDEKT MET GEBLUSTE KALK?
De regenput was van oudsher een reservoir voor het opvangen en opslaan van regenwater. Reservoirs ontlenen hun betekenis aan het Spaans-Arabische “algúbb”, dat op zijn beurt afkomstig is van een klassieke Arabische term die cisterne of put betekent. Het is een groot reservoir dat zich meestal ondergronds bevindt en waarvan de belangrijkste functie het opvangen en bewaren van regenwater is. Traditioneel werden deze reservoirs gemaakt van constructiematerialen die besmetting van het water tegengingen. Daarom moest de binnenkant goed waterdicht en zonder scheuren zijn om waterlekken te voorkomen.
De muren werden bepleisterd met een mortel van zand, kalk en water en daarna geverfd met gebluste kalk. Dit zorgde ervoor dat de wanden van de regenput zeer goed ademend waren en geïsoleerd tegen vocht, en schimmel en bacteriën werden voorkomen.
Hoewel regenputten oorspronkelijk uit Arabië kwamen, maakten ook de Grieken en Romeinen goed gebruik van deze uitvinding. Deze mediterrane volkeren bedekten de binnenwanden van de regenput, naast de mortel van zand, kalk en water, met rode klei, ijzeroxide en mastiekhars, een struik die veel voorkomt in mediterrane gebieden en waarvan de desinfecterende eigenschappen alom bekend zijn in de natuurgeneeskunde.
De combinatie van al deze elementen voorkwam lekken en het rotten van water binnenin. Deze uitvinding werd, zoals we al zeiden, eeuwenlang gebruikt om regenwater op te vangen en vervolgens te gebruiken voor huishoudelijk gebruik, zelfs om dieren of zelfs mensen van drinkwater te voorzien.
Enkele decennia geleden waren er op het platteland maar weinig huishoudens die deze bak niet hadden om water in op te slaan en te bewaren voor tijden van nood.
https://materialesmodernos.com/construccion-de-un-aljibe-con-acabado-de-mortero-de-cal
Vandaag de dag wordt op kleine eilanden zonder rivieren of andere zoetwaterbronnen nog steeds regenwater opgevangen en gebruikt voor allerlei doeleinden, dankzij de bekleding van de wanden van de regenputten met dit zuiverende water.
TRADITIONEEL GEBRUIK VAN KALK
Daarom wordt kalk van oudsher veel gebruikt:
-Het werd gebruikt als bijtend en ontsmettend middel om te voorkomen dat insecten in fruitbomen zouden klimmen door kalk met een borstel op de stam aan te brengen. Het werd ook gebruikt om wonden op bomen na het snoeien dicht te schroeien.
– Als mortel of pleister, gebruikt bij de bouw van populaire gebouwen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de eigenschap van kalk om een grote hardheid te krijgen bij contact met lucht. Het gebluste kalkpoeder wordt gemengd met zand en water om mortel te maken. De kalk die in de mortel wordt gebruikt, recupereert CO2 uit de atmosfeer, waardoor het zijn oorspronkelijke hardheid terugkrijgt en het water terugkrijgt dat het tijdens het slakproces heeft opgenomen.
– Productie van muurschilderingen met behulp van de frescotechniek. Het proces is hetzelfde, de laag fijne mortel wordt aangebracht en terwijl deze nog zacht is, wordt de fresco gemaakt. De harde kalksteenlaag, met daarin de verf, maakt de fresco zeer goed bestand tegen invloeden van buitenaf en het verstrijken van de tijd.
– Voor pleisterwerk, zoals in fresco, wordt gebluste kalk gemengd met fijn zand gebruikt om gebouwen te bepleisteren en ze een esthetischer uiterlijk te geven en een goede bescherming tegen de weerselementen, omdat deze kalkmelk, eenmaal droog, een waterdichte laag wordt.
– Naast de esthetische factor hield het witten van muren ook rekening met hun ontsmettende kracht, zozeer zelfs dat bij veel gelegenheden fresco’s in kerken werden bedekt met lagen kalk om de verspreiding van ziektes te voorkomen.
– Infectiepreventie bij het begraven van dode lichamen tijdens epidemieën.
– Waterdicht maken van vijvers en reservoirs.
– Correctie van de zuurgraad van sommige landbouwgronden.
DE BELANGEN VAN DE FARMACEUTISCHE INDUSTRIE
Wat we in dit artikel aan de kaak willen stellen is het feit dat de farmaceutische industrie, de commerciële cosmetica-industrie en, in het algemeen, de commerciële belangen niet altijd op één lijn liggen met onze belangen als consument.
Daarom probeert men ons tegenwoordig plastic reservoirs te verkopen als een maatregel voor meer ecologische duurzaamheid van waterbronnen, terwijl, zoals we al hebben gezien, de Arabieren, Grieken en Romeinen heel goed wisten hoe ze een reservoir moesten bouwen om het water in de beste omstandigheden van gezondheid te bewaren.
https://rotoplascentroamerica.com/que-es-un-aljibe-y-para-que-sirve
Het is om dezelfde reden dat het gebruik van borax is gedemoniseerd, terwijl borium (voedingskwaliteit) wel mag worden verkocht, omdat is aangetoond dat het van belang is voor de gezondheid van botten en tanden en in de preventie van artritis en osteoporose.
Er wordt zelfs al gezegd dat boor voor de bijschildklier is wat jodium is voor de schildklier.
Het idee dat borax giftig is, is een mythe die in stand wordt gehouden door de medische gevestigde orde en de farmaceutische industrie vanwege de winststimulans om natuurlijke medicijnen te onderdrukken, terwijl er patenten worden aangevraagd voor dingen die kunnen behandelen, maar niet genezen, waardoor je aan het medische en farmaceutische systeem wordt gekoppeld met het idee van maximale winst.
Borax is giftiger dan zout en het werk van Dr. Newnham toont aan dat het artritis en osteoporose kan genezen. Het probleem is dat het erg goedkoop is, zelfs in de handel verkrijgbare boorsupplementen zijn goedkoop.
Theoretisch zou je het via de voeding binnen moeten krijgen, maar het gebruik van kunstmest remt de opname van boor uit de bodem door planten. Iedereen die zegt dat je het uit voeding kunt halen, begrijpt niets van bodemuitputting.
Volgens deze onderzoeker zorgt een tekort aan boor ervoor dat de parathyroïden overactief worden, waardoor er te veel bijschildklierhormoon vrijkomt dat het calciumgehalte in het bloed verhoogt doordat er calcium vrijkomt uit de botten en tanden. Dit leidt tot artrose en andere vormen van artritis, osteoporose en tandbederf.
Met het ouder worden leidt een hoog calciumgehalte in het bloed tot verkalking van zachte weefsels, wat spiercontracties en stijfheid veroorzaakt; verkalking van endocriene klieren, vooral de pijnappelklier en de eierstokken; aderverkalking, nierstenen en verkalking van de nieren, wat uiteindelijk leidt tot nierfalen. Een tekort aan boor in combinatie met een tekort aan magnesium lijkt bijzonder schadelijk te zijn voor botten en tanden.
Vroeger werd boor in veel landen gebruikt als conserveermiddel. Tegenwoordig gebruikt men het om onduidelijke redenen niet meer en in de Verenigde Staten en China gebruikt men liever chloor en arseen om groenten en rijst te conserveren. Beide zijn op zijn zachtst gezegd veel minder goed voor de gezondheid dan boor.
En het is hetzelfde idee dat elk jaar oude patenten voor medicijnen, die in hun tijd hun functie perfect vervulden, worden afgedankt en vervangen door nieuwe patenten, die veel duurder zijn omdat ze nieuw zijn, en die voldoen aan het excuus dat ze effectiever zijn. Doeltreffender waarvoor? Om ons chronisch te behandelen voor maagzweren, cholesterol, suiker of allergieën zonder ons ergens van te genezen, want nu wordt er gezegd dat, omdat deze aandoeningen chronisch zijn, we de pillen ons hele leven moeten blijven slikken.
De beste crème die kan worden bereid met een waterige fase en waaraan geen conserveringsmiddelen hoeven te worden toegevoegd, is echter gemaakt van de chemische emulsie van boor met bijenwas.
Borax is het enige natuurlijke element dat het mogelijk maakt om bijenwas samen met water te gebruiken zonder dat het uit fase gaat, omdat het een chemische emulsie van de bijenwas produceert. De kleine toevoeging van borax maakt het dus mogelijk om de meest natuurlijke emulgator die er is, bijenwas, te gebruiken om een bijzonder hydraterende crème voor de droogste huiden te bereiden.
https://naturamatters.com/2022/06/20/balsamic-resins-in-dermo-cosmetics
RECEPT VOOR NATUURLIJKE CRÈME GEMAAKT MET BIJENWAS EN BORAX
Deze crème, onder een vergelijkbaar recept, was in de Middeleeuwen een galenisch preparaat dat bekend stond als Cerate van Galen, de beroemde arts uit de oudheid.
Ingrediënten:
53,50 g plantaardige olie van hoge kwaliteit.
33 g van een hydrolaat naar keuze, of gedestilleerd water.
13 g bijenwas.
0,5 g borax* (werkt als emulgator en conserveermiddel).
Eventueel een paar druppels tinctuur van benzoë, die deze crème naast zijn eigenschappen een uitstekend aroma geeft.
PROCEDURE:
Smelt de bijenwas en de olie in een bain-marie. Verwarm tegelijkertijd het hydrosol tot dezelfde temperatuur en voeg de borax toe. Beide fasen moeten maximaal 70 graden zijn.
Wanneer het was- en oliemengsel volledig gesmolten is, voeg je beetje bij beetje het water en boraxmengsel toe terwijl je krachtig klopt.
Giet de room ten slotte in een glazen pot, indien mogelijk.
Het enige conserveermiddel en co-emulgator in dit waterige preparaat is borax, dus het gebruik van een glazen verpakking verlengt de houdbaarheid en houdt onze crème in betere conditie.
OVER HONEY
Het andere vergeten element van de natuurlijke farmacopee is honing. Honing mag nooit ontbreken in onze natuurlijke cosmetische bereidingen.
Honing is een natuurlijk bewaarmiddel, wat betekent dat het lang kan meegaan zonder te bederven. Er is zelfs duizenden jaren oude honing gevonden in Egyptische graven die zijn eigenschappen niet heeft verloren. Door de natuurlijke zuurgraad en het lage vochtgehalte blijft honing lang eetbaar als het goed afgesloten is. Onder de juiste omstandigheden, zelfs als het kristalliseert, kan een pot honing technisch gezien voor altijd eetbaar blijven.
Sinds de oudheid wordt het gebruikt in veel medicinale bereidingen. Hippocrates sprak al van kruidenthee in honing en azijn, die hij “oxymeli” noemde. “Je zult merken dat de drank die oxymeli wordt genoemd vaak erg nuttig is… omdat het de slijmvorming en ademhalingsvrijheid bevordert” (Hippocrates, 400 voor Christus).
Het gebruik van oxymel, afgeleid van het Griekse woord oxymeli, dat zich laat vertalen als ‘zuur en honing’, is gedocumenteerd sinds de tijd van Hippocrates als een middel om kruiden met een onaangename smaak te gebruiken en te extraheren (Hippocrates, 400 voor Christus). Deze kruiden zijn vaak de meer prikkelende aromaten, zoals knoflook (Allium sativa) en cayenne (Capsicum annuum), die ook een ondersteunende rol spelen voor het immuunsysteem en de luchtwegen (Green, 2000).
Zowel appelciderazijn als rauwe honing zijn gebruikelijke keukenhulpjes die kunnen worden gebruikt om de keel te verzachten, een hoest te kalmeren of het immuunsysteem te stimuleren bij verkoudheid en griep. In combinatie met complementaire kruiden bieden oxymels krachtige – en smakelijke – ondersteuning in tijden van ziekte of verminderde immuniteit.
Daarom zijn er veel traditionele oxymelrecepten bekend:
DE MEEST FUNDAMENTELE OXYMEL
Ingrediënten
1 deel kruidenazijn
1 deel honing met kruideninfusie
Gebruiksaanwijzing: Combineer de geïnfuseerde azijn met de geïnfuseerde honing in een gesteriliseerde glazen pot. Meng goed met een schone, droge lepel tot beide bereidingen volledig gecombineerd zijn. Etiketteer en bewaar op een koele, droge plaats gedurende 6 maanden.
Opmerking: Oxymels moeten worden bewaard in glazen potten met plastic deksels, omdat de azijn in het mengsel metalen deksels aantast. Als je geen plastic deksels hebt, kun je een stuk perkament of waspapier tussen de pot en het deksel leggen.
DE TRADITIONELE BEREIDING VAN OXYMEL
Ingrediënten
Gedroogd kruid naar keuze
1 deel appelciderazijn
1 deel rauwe honing
Gebruiksaanwijzing: Doe in een schone, droge pot van een liter genoeg gedroogd kruid om ¼ van de inhoud te vullen.
Bedek de kruiden met de azijn en honing tot het potje vol of iets minder vol is (zorg ervoor dat de verhouding tussen de kruiden en het azijn- en honingmengsel ongeveer 1:3 is).
Roer het mengsel met een schone, droge lepel, schroef er een luchtdicht plastic deksel op en schud tot het goed gemengd is.
Bewaar de pot op een koele, donkere plaats en schud hem om de twee dagen.
Zeef het mengsel na een paar weken en bewaar het in een glazen pot.
HONING IN DE DAGELIJKSE HYGIËNE
Onze vaginale zeeppreparaten op basis van honing en kokos betaïne voor dagelijks gebruik zijn maandenlang houdbaar. Het belangrijkste is dat ze dagelijks gebruikt kunnen worden zonder irritatie.
https://naturamatters.com/es/2021/02/18/gel-de-higiene-intima-a-base-de-miel
In dit vorige artikel lieten we je zien hoe je een zelfgemaakte dagelijkse intieme reinigingsgel op basis van honing en kokos betaïne kunt maken.
Ingrediënten:
2 delen rauwe honing
1 deel kokosnoot betaïne surfactant.
Sommige mensen voegen optioneel een paar eetlepels plantaardige olie toe, maar omdat olie en honing niet mengbaar zijn, moet je het mengsel elke keer schudden.
GEBRUIK: Een paar druppels in een bad met heet water is genoeg om je schoon te voelen.
Houd er altijd rekening mee dat, hoewel wassen met deze gel infecties en problemen voorkomt, als je een erkende vaginale infectie hebt, je biocidale wasgels moet gebruiken.
DOUCHEGEL OP BASIS VAN HONING EN KOKOS BETAÏNE
Als je last hebt van dermatitis of een atopische huid, is het belangrijk dat je geen agressieve douchegels gebruikt. Daarom kan deze gel op basis van honing en kokos betaïne een uitstekend alternatief voor je zijn.
Honing en olie douchegel
Zoals we al zeiden is natuurlijke honing niet mengbaar met plantaardige oliën, dus als je besluit om olie toe te voegen aan je honing en kokos betaïne mengsel, moet je het altijd eerst schudden.
Persoonlijk betwijfel ik of de toevoeging van olie echt nuttig zal zijn in dit mengsel, dus gebruik ik gewoon het bekende gelrecept met 2 delen honing op 1 deel kokos betaïne.
Een paar druppels van deze gel op het sponsbad is genoeg om zonder problemen op te schuimen, maar als je het plakkerig vindt, kun je de hoeveelheden aanpassen en meer van de oppervlakteactieve stof betaïne en minder van de honing toevoegen.
En hoewel er tegenwoordig veel andere natuurlijke oppervlakteactieve stoffen op basis van kokosolie verkrijgbaar zijn die beter schuimen, is kokos betaïne nog steeds de mildste en meest natuurlijke oppervlakteactieve stof die ik ken.
BADOLIE OP BASIS VAN RAUWE HONING
Nogmaals, dit recept is misschien niet geschikt voor iemand met een normale huid, maar als je een gevoelige of atopische huid hebt, moet je speciaal samengestelde gels en badoliën gebruiken om te voorkomen dat je de lipidenbarrière van je huid vernietigt en het probleem verergert.
In deze badolie zit honing, vanwege de enorme huidverzorgende eigenschappen en het probiotische vermogen; maar zoals we al zeiden, is honing niet mengbaar met oliën. Er is echter een trucje om het te integreren door stearinezuur en de vloeibare oppervlakteactieve stof betaïne te gebruiken. Hoewel stearinezuur in principe geen emulgator is, kan het in sommige gevallen wel als emulgator werken.
Ingrediënten:
Een eetlepel rauwe honing (ongeveer 15 g)
Een theelepel stearinezuur (ongeveer 10 g)
Ongeveer 150 ml van een mengsel van oliën naar keuze. Voorbeeld: 100 ml amandelolie, 50 ml macadamiaolie…
35 ml kokos betaïne. Je kunt een andere oppervlakteactieve stof gebruiken die meer schuim produceert, maar het moet vloeibaar zijn om het mengsel van honing en oliën te emulgeren.
Optioneel kokos C02-extract voor zijn aroma en eigenschappen.
Procedure:
Begin met het verwarmen van de honing, waarin we de eetlepel stearinezuur smelten.
Als alles is opgelost, voeg je de oliën toe en als laatste de kokos betaïne, goed kloppend zodat alle elementen zijn geïntegreerd.
Voeg optioneel een paar druppels C02-extract naar keuze toe.
GEBRUIK: Een paar druppels in bad of op je badspons als je het onder de douche gebruikt is voldoende.
BIBLIOGRAFIE
Green, J. (2000). Het handboek voor kruidengeneeskundigen: Een handleiding voor thuis. Berkley, CA: Crossing Press.
Hippocrates (400 v. Chr.). Over kuren bij acute ziekten. Opgehaald van http://classics.mit.edu/Hippocrates/acutedis.html.
